"Υπάρχει στη μνήμη μου μια άλλη εικόνα της Κέρκυρας. Αυτή αναδύθηκε στο βλέμμα μου πολύ αργότερα, στα χρόνια της εφηβείας, χρόνια του ερωτικού σκιρτήματος και του μεταφυσικού προβληματισμού. Είναι η εικόνα της βαθιάς νυχτερινής πόλης. Μισοφωτισμένα καντούνια, με λιγοστά μεσαιωνικά φανάρια καρφωμένα στις γωνίες, πανύψηλα κτίρια με κλεισμένα παραθυρόφυλλα. Καμπιέλο, Πόρτα Ρέμουντα, Άγιοι Πατέρες... Ήχοι βημάτων που η ηχώ πολλαπλασιάζει. Εκεί είδα νοερά να περιφέρεται η σκιά του νυχτερινού περιπατητή Ανδρέα Κάλβου, ενώ αρκετές δεκάδες χρόνια αργότερα, ένας άλλος λάτρης της νυχτερινής ερημιάς, ο Κερκυραίος ποιητής και λόγιος Νίκος Λευτεριώτης, διέσχιζε τα ίδια αυτά καντούνια, με το δικό του αργό και ήρεμο βήμα. Η νυχτερινή, αποβροχάρικη Κέρκυρα, μια πόλη όπου το παρόν και το παρελθόν είναι αδύνατον να διαχωριστούν..." 

Ορέστης Αλεξάκης, "Εικόνες μιας άλλης μνήμης", από τη συλλογή "Μια πόλη, ένας συγγραφέας" εκδ. Μίνωας, Αθήνα 2001 (φωτό Σπύρου Παγκράτη)