Η οδός Ραρτούρου στα όρια του Καμπιέλου. Πήρε το όνομά της από τον Μέγα Πρωτοπαπά και λόγιο του 16ου αιώνα Αλέξιο Ραρτούρο (1504-1574). 

Πώς να μην είμαστε ερωτευμένοι με μια τέτοια πόλη; 

Πώς να μην είμαστε ερωτευμένοι σε μια τέτοια πόλη;

Τα ζυμαρικά είχαν πάντα ιδιαίτερη σημασία για μας τους Κερκυραίους! Η συγκεκριμένη μακαρονάδα με θέα τις απλωμένες μπουγάδες ήταν Penne Bolognese με την απαραίτητη συνοδεία φρεσκοτριμμένης παρμεζάνας διετούς ωρίμανσης...

Η πλατεία της Κρεμαστής ξημερώματα Σαββάτου...

"Προχωρήσαμε αρκετά προς την κατεύθυνση του vecchio castello, ίσαμε που είδαμε τη θάλασσα και το τεράστιο οχυρό. Το σπίτι βρίσκεται στη βόρεια και ανατολική άκρη της πόλης κι από κει έχει κανείς θέα ανεμπόδιστη στο πέλαγος, στις αρμάδες και στις φρουρές που βολτάρουν στις επάλξεις του πάνοπλου οχυρού που στέκει απέναντι, ενώ μπρος του σχηματίζεται ένα είδος ανοιχτής πλατείας. [...] 

Το αρχοντικό των Capodistria είναι πλούσιο και μεγάλο, γεμάτο κομψά έπιπλα και πίνακες, βαρύτιμα χαλιά και κουρτίνες, καντηλέρια και πολυελαίους [...]. Οι οροφές είναι ζωγραφισμένες όπως στα ιταλικά palazzi κι η πρόσοψή του είναι πολύ επιβλητική και μάλιστα σε σύγκριση με τ'άλλα αρχοντικά γύρω του [...]. Εκεί που υπερέχει όμως κατά πολύ, ακόμα κι από το παλάτι του Αυτοκράτορά μας (της Αυστρίας) ή και τις ίδιες τις Βερσαλλίες ακόμη, είναι η θέα που διαθέτει." 

Αλέξης Πανσέληνος, Ζαΐδα, ή η Καμήλα στα Χιόνια, Εκδ. Καστανιώτη 1996

Για όσους από εμάς ακόμη σημαίνει κάτι η ελληνική σημαία, οι σπουδές μας και όλα όσα συμβολίζει το Μέγαρο Καποδίστρια...

"Υπάρχει στη μνήμη μου μια άλλη εικόνα της Κέρκυρας. Αυτή αναδύθηκε στο βλέμμα μου πολύ αργότερα, στα χρόνια της εφηβείας, χρόνια του ερωτικού σκιρτήματος και του μεταφυσικού προβληματισμού. Είναι η εικόνα της βαθιάς νυχτερινής πόλης. Μισοφωτισμένα καντούνια, με λιγοστά μεσαιωνικά φανάρια καρφωμένα στις γωνίες, πανύψηλα κτίρια με κλεισμένα παραθυρόφυλλα. Καμπιέλο, Πόρτα Ρέμουντα, Άγιοι Πατέρες... Ήχοι βημάτων που η ηχώ πολλαπλασιάζει. Εκεί είδα νοερά να περιφέρεται η σκιά του νυχτερινού περιπατητή Ανδρέα Κάλβου, ενώ αρκετές δεκάδες χρόνια αργότερα, ένας άλλος λάτρης της νυχτερινής ερημιάς, ο Κερκυραίος ποιητής και λόγιος Νίκος Λευτεριώτης, διέσχιζε τα ίδια αυτά καντούνια, με το δικό του αργό και ήρεμο βήμα. Η νυχτερινή, αποβροχάρικη Κέρκυρα, μια πόλη όπου το παρόν και το παρελθόν είναι αδύνατον να διαχωριστούν..." 

Ορέστης Αλεξάκης, "Εικόνες μιας άλλης μνήμης", από τη συλλογή "Μια πόλη, ένας συγγραφέας" εκδ. Μίνωας, Αθήνα 2001 (φωτό Σπύρου Παγκράτη)

 Το απόγευμα στη βορειοδυτική πλευρά του Καμπιέλου ο ήλιος χαϊδεύει την ώχρα στις προσόψεις των πιο ψηλών κτιρίων προτού βάψει κόκκινα τα νερά του Ιονίου... Σαν μια υπόσχεση ότι το επόμενο πρωί θα έρθει να τα ξυπνήσει και να τα λούσει με το φως του...

(φωτό Βασίλη Σώζου)

Όταν βγαίνεις στη "Βεράντα" του Καμπιέλου, τα μάτια σου αντικρίζουν εικόνες ανείπωτης ομορφιάς... Και η γεύση έρχεται να συμπληρώσει την εμπειρία και να μεθύσει τις αισθήσεις... (φωτό Άγγελου Πρωτοψάλτη)

http://www.youtube.com/watch?v=aRV4lyK6P78&feature=player_embedded

Το "Καμπιέλο" του Βενετσιάνου συγγραφέα Κάρλο Γκολντόνι (1707 - 1793) από το ΔΗΠΕΘΕ Κέρκυρας σε σκηνοθεσία Πέτρου Γάλλια. Απλά υπέροχο!

Μια εικόνα, χίλιες λέξεις... Οι δύο υπεραιωνόβιες φιλαρμονικές της Κέρκυρας κι ο Άγιος μας να τις ευλογεί... 

Κυριακή των Βαΐων 2012

Παραδοσιακή και διαχρονική μορφή του Καμπιέλου ο κ. Βύρωνας. Έξω από το παντοπωλείο του αναπολεί τα χρόνια που περάσαν και χαρίζει ένα χαμόγελο σε όσους περνούν. (3.5.2012)

Η Κέρκυρα λουσμένη στο διάφανο φως της άνοιξης, νέοι τραγουδούν τον ερχομό του Μάη, η Παλιά Πόλη σφύζει από ζωή και γιορτάζει την Πρωτομαγιά στα τέλη του 19ου αιώνα
 [Έργο του Χαράλαμπου Παχή (1844-1891) - Εθνική Πινακοθήκη)]

Η γοητεία που αντιστέκεται στη φθορά του χρόνου (φωτό Νίκης Παρνή)

Μια γεύση από την Πόρτa Ρεμoύντα, τη συνοικία που γειτόνευε με την ομώνυμη πύλη των τειχών της Παλιάς Πόλης (φωτό Νίκου Γρηγορόπουλου)

Στην καρδιά του Καμπιέλου, στην πλατεία της Κρεμαστής.... (φωτό Σπύρου Παγκράτη)

"Υπάρχει ένα μουσικό κομμάτι που ακούγεται μόνο στην Κέρκυρα, μόνο στη λιτανεία. Ένα κομμάτι μελωδικό σαν τους κήπους της Κέρκυρας, λυπημένο σαν την εβδομάδα των Παθών, λυρικό σαν το ασημένιο φως των ελαιώνων, ρυθμικό σαν το κύμα της θάλασσας. Πένθιμο εμβατήριο από τον "Άμλετ". Οι Κερκυραίοι το λένε απλά "ο Αμλέτος".

Όταν λοιπόν ανυψωθεί ο Αμλέτος σαν λυγμός και σαν έκσταση πάνω από τις κοκκινόχρυσες στολές της Παλαιάς Φιλαρμονικής, η αίσθηση δεν αντέχεται".....                       Νίκος Δήμου

Μπουγάδα στο Καμπιέλο (φωτό από τον αγαπημένο μας φίλο Σπύρο Παγκράτη)

Άποψη της Παλιάς Πόλης της Κέρκυρας από τον πέμπτο όροφο ενός σπιτιού στην καρδιά του Καμπιέλου. Αφιερωμένο στην αγαπημένη μου Μιρέλλα...

http://www.youtube.com/watch?v=Rxy4qrnKwVo

O mio babbino caro....